Reizen met je viervoeter

Een hond is zodra je hem in huis haalt jouw verantwoordelijkheid en de hond is ook afhankelijk van jou, je zorgt ervoor met heel je hart elke dag.

Toen wij ervoor kozen in 2012 om samen een hond te nemen dachten wij nooit op dat moment dat wij zover of zoveel heen en weer zouden gaan naar verschillende landen.
Natuurlijk je weet je partner voetbalt en de kans is groter dan bij een normaal gezin dat je gaat verhuizen en vaker ook en naar het buitenland maar op dat moment dachten we met hond gaat ons dat heus wel lukken.

Op 29 juli 2012 werd onze Rocco geboren en 8 week later kwam hij bij ons wonen , een echte typische bolle labrador die ook daadwerkelijk af en toe toiletpapier jatte en die volgens de dierenarts toch wat aan de mollige kant was. We hebben een jaar lang met Rocco in Nederland gewoond en toen zijn we verhuist naar Uruguay.

Bij mijn verplichte overstap in Parijs kwam ik er voor het eerst achter dat reizen met een hond die groter dan handtas formaat is toch wel lastig is. En met lastig bedoel ik dat je in Parijs bijvoorbeeld moet uit checken en vervolgens weer opnieuw moet inchecken met je bagage en je hond.
Voor een hond is dit niet bepaald fijn om vliegtuig in en uit te gaan en door een drukke airport gesjouwd te worden want hij mag de bench niet uit. Daar liep ik dan ook met een behoorlijk piepende overstuurde hond.

Toen wij eenmaal Uruguay weer verlieten ging Rocco natuurlijk ook mee, maar je moet je bedenken dat je niet zomaar even een ticket boekt voor je hond en dat hij met jou mee reist of laat staan dat het zo even kan met alleen zijn informatie in vullen. Reizen met een hond wilt zeggen dat je over het algemeen bij de dierenarts hem eerst inentingen moet geven. Je moet 3 maand voor de reis een bloedtest laten afnemen voor bijvoorbeeld rabiës die getest word in een speciaal laboratorium buiten het land, dan moet de bloedtest en de gezondheidsverklaring  erkend worden en vervolgens weer gelegaliseerd worden met een apostille erop gehaald worden bij de gemeente die maar 6 dagen oud mag zijn. En owja je bench moet ook aan de eisen voldoen volgens de vliegmaatschappij.
Zo kon ik bijvoorbeeld Rocco in zijn bench gewoon met mij mee laten vliegen vanuit Nederland naar Uruguay, maar vanuit Uruguay naar Colombia? uh uh no way. Rocco moest met een cargo vliegtuig omdat ze de grootte van de bench niet accepteerde ( op 4 cm verschil accepteerde ze het niet!!) op gewone vluchten terwijl ze ook weer willen dat je hond kan staan in de bench. Ja volg je mij nog ? haha.

In Colombia toen Rocco eenmaal arriveerde moesten wij via de ica ( ica is de dieren/planten douane van Colombia) de papieren brengen van Rocco , vervolgens naar een ander kantoor om daar toestemming te halen. Om die toestemming te krijgen moesten ze Rocco eerst controleren samen met ons en in het systeem zetten, vaccinaties controleren en ga zo maar door. Ik zal het je verder niet tot in de puntjes uitleggen maar al met al heeft het ons meer dan een ochtend geduurd voordat we Rocco konden meenemen die er al sinds een nacht in zijn bench zat tussen alle cargo pakketten in.

We hebben in 2 jaar tijd goed ondervonden hoe het is om met je viervoeter te reizen en Rocco heeft denk ik dan ook meer vliegreizen erop zitten dan sommige mensen.
We zijn erachter gekomen dat de laatste reis van Rocco vanuit Colombia naar Uruguay hem niet goed heeft gedaan want na vertragingen van meer dan een dag en dat zijn kussen en konijn bij de vlucht zijn weg genomen wou Rocco zodra we weg gingen van huis met ons mee en als hij los liep rende hij ook als een gek achter de auto aan alsof we hem zouden verlaten.

Nu we in San Juan zijn hebben we geprobeerd of we Rocco naar ons toe konden laten komen want tuurlijk Rocco is als onze zoon en we willen niets liever dan hem bij ons hebben maar naar ons toe laten komen in San Juan is bijna onmogelijk gebleken omdat ze Rocco niet vervoeren met vliegtuig vanuit Buenos Aires naar San Juan en we hem zelf moeten ophalen in Buenos Aires met de auto ( even ter informatie dit is 10!! uur met de auto) en daar zijn papieren moeten regelen.

We willen Rocco niet nog meer stress en teveel gereis aandoen en dus hebben we met toch een zwaar hart besloten dat we hem naar mijn ouders in Nederland gaan laten vliegen en dat als wij in de zomer en december op vakantie daar heen gaan toch met hem kunnen zijn. Mijn moeder loopt trouw elke dag met hun hond in het bos en ik weet dat dat is wat Rocco nu verdiend, een plekje wat zijn ´tweede´ thuis kan worden met het geknuffel en af en toe een correctie van mijn ouders en hun hond (van hun hond is het meer correcties dan knuffels ;)).