Prepare for landing.We zijn geland in Argentinie , we zijn gestrand in een hotel in San Juan.
Ik schrijf dit na mijn eerste echte volle dag in het land van onze koningin. Argentinie.
Ik zit in een hotel kamer die vol staat met koffers , chaotisch en echt een leven uit ´the love´ bagage.
Ik heb vandaag gelachen om weer nieuwe verschillen en opmerkelijke cultuur verschillen.
Het begon dat Matias de hotel kamer uit ging om 07:40 en ik dacht mooi ik ga nog even verder slapen na het ontbijt samen te hebben gegeten.
2 minuten na het laatste appje van Matias dat hij het hotel uit ging en dus geen wifi meer had lag ik in bed en voelde ik ineens het bed wiebelen, he? wat? het bed wiebelt?!!
Ja het begon alsof er een giga vrachtwagen voorbij reed en je dat een beetje door voelde trillen , tot ik ineens nog meer gewiebel voelde en nee niks trillen maar echt gewiebel en ik hoorde de kast heen en weer gaan, WHAT?! een aardbeving mensen. Op mijn eerste ochtend in Argentinie heb ik in mijn uppie in een hotel kamer voor het eerst een echte aardbeving mee gemaakt.
Het resulteerde in een Annelot die op de grond zat met de telefoon in de kabel en nog na trillende beentjes van de schrik. Welkom in San Juan , de stad die 70 jaar geleden volledig opnieuw opgebouwd moest worden ivm een grote aardbeving.
We zijn s´middags de stad in gelopen om een simkaartje te kopen en een koffie samen wezen drinken in een tentje. De stad leeft met siĆ«sta tijd, van 13:00 tot 17:00 zijn de meeste winkels gesloten ivm de hitte en het doet me direct denken aan de binnenstad van Elba , Italie. San Juan een vakantie stad die waarschijnlijk door het klimaat een wat saaie vakantie stad is.
Je loopt er rond en het lijkt alsof de tijd iets wat stil heeft gestaan, winkels met ouderwetse reclame in de etalage en het enige echt hyper moderne zijn de electronica zaken.
Ik zie een aantal mensen met kleedjes buiten zitten die het een en ander verkopen , denk aan wat je altijd op vakantie ziet de type gypsy mensen die geld proberen te verdienen.
We zaten neer in een klein cafeetje om een koffie te drinken en bestelde een normale cappuccino, we kregen het met zoals hier in Zuid-Amerika vaak gebeurd kaneel erover gestrooid, maar dit keer zat er ook een dikke donkere ´drap´ onderin de cappuccino en iets wat niet op koffie leek voor mij.
Jawel er zat een flinke laag chocolade siroop doorheen , he? chocosiroop in een gewone cappuccino? dat was nieuw en ik snap het misschien nog niet helemaal hoe ze erbij komen om die siroop erin te doen als je een normale cappuccino besteld.
De avond is inmiddels aangebroken na een half uurtje in het zwembad te hebben gezeten en onze honger is opgewekt, gaan we in het hotel eten of buiten het hotel? We besluiten de deur uit te gaan om wat rond te kijken en werkelijk de hele stad staat vol met terrasjes , maar geen enkel echt restaurant tot nu toe hebben we gevonden. Alleen terrasjes waar je vooral niet moeilijk eten besteld en drankjes drinkt. We zitten en ik bestel een broodje met vlees en Matias neemt de pasta.
We wachten minstens een half uur op ons drinken en het eten is zelfs eerder dan het drinken, maar in die tussentijd zijn we niet geheel verveeld gebleven.
We zijn letterlijk door 5 mensen aangesproken aan de tafel of we geld wouden geven , van een dame die zo scheel als een kip keek met haar zoon hangend aan haar arm vragend voor geld voor de zorg tot aan een meneer netjes in pantalon en overhemd die op een papiertje zijn verhaal had geschreven.
2 verschillende dames of Matias echt geen roos voor zijn vrouw wou kopen en een jongetje die een pak kaarten op de tafel legt en vervolgens afwacht of je het wilt kopen.
Ik ben verbaasd , ik bevind me in een stad die aan de ene kant het einde van de wereld lijkt te zijn en met het einde van de wereld bedoel ik dat hier bijna niets te doen is en een stad die bruist van de mensen s´avonds op het terras en waar je werkelijk invloeden van elk vakantie land hebt die ik me kan herinneren. Van bedelaars tot de terrasjes tot de omgeving, het is een plek waar ik mijn eerste dag lachend me verbazing heb uitgesproken en me vermaak om alles wat werkelijk ondenkbaar is in ons klein kikkerlandje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten