ik , Annelot het kreng

Tranen , getsiederrie blijf ik daar zo 2 keer per jaar over schrijven? Tranen waarvan ik soms mij afvraag hallo kunnen jullie er nou werkelijk zo langzamerhand nooit aan wennen?
Van die vervelende tranen die je al ver van te voren voelt opkomen, die brok in je keel en dan vooral heel hard proberen te concentreren op iets anders en als dan een begin van die tranen doorkomen doen alsof je gaapt zodat je een excuus hebt waarom je van die water ogen hebt.
We rijden terug en de achterbank is leeg, Matias zegt tegen mij het komt goed hoor schat!
Hoezo het komt goed schat , nee dat komt het niet! denk ik dan op zo´n moment. Ik ga er echt niet dood aan dat weet ik ook wel, maar hoezo het komt wel goed als ik hier zit in verweggistan en mijn ouders daar thuis.

Ik denk dan wat ben je toch ook een kreng Annelot , alsof Matias er wat aan kan doen, alsof hij enige keus heeft wat ervoor zorgt dat we beide op een plek kunnen zijn waar alles klopt. Wees dat kreng eens tegen het oneerlijke voetbal en die stomme mensen erom heen in plaats van een kreng tegen Matias, maar sja dat is degene die het dichtste in de buurt is he. ( Sorry schat!!)

Na 2 week mijn ouders hier te hebben gehad is het weer stil in huis en hoor ik niet om 07:30 in de ochtend mijn moeder naar beneden gaan, hoor ik niet meer hoe mijn vader stevig doortikt op zijn laptop weer bezig met een of ander medisch document.

Doordat we zelf nog maar net in het appartement zaten waren we zelf ook zo nieuw als wat hier en hebben we ook genoeg echte toeristische dingen gedaan met mijn ouders wat weer het voordeel was aan het zelf ook nieuw zijn op een plek. Maar nu zijn ze weer weg en voelt het meer alleen dan ooit, want ik heb als je het zo bekijkt meer tijd in dit appartement met mijn ouders besteed dan alleen. Het is maar stom dat ik alleen mezelf stevig op de computer hoor typen en verder niks anders.

Goed tranen, alles stom vinden en vooral in bed kruipen en niet reageren op knuffels van Matias of pogingen tot mijn hand vast houden. Concentreer je Annelot! Hoe houd je het snelste op met die dikke tranen. Ik ga denk ik maar eens al mijn oldtimer dropjes opeten , Nederlands brood in de oven doen en vooral niet vergeten de Tony Chocolony openen. 

Eten daar zijn wij vrouwen goed in als we ons stom en verdrietig voelen.