Je bent trots op diegene om wat dan maar ook en soms zijn woorden niet genoeg.
Met de ik ben trots wil ik niet alleen personen omschrijven maar dat kunnen ook behaalde persoonlijke doelen zijn. Het gaat erom dat er altijd wel iets of iemand bent waar je trots op bent en dat is wel eens goed om in het zonnetje te zetten ;)
Laten we beginnen met dat ik trots ben op mijn ouders. ( heel voorspelbaar he want wie is dat nou niet op zijn ouders) Maar waarom leg ik je graag uit.
Mijn vader Lourens geboren 27 augustus 1958 in Assen is een bedrijfsarts en ook werkt hij bij zijn eigen bedrijf genaamd MediSub b.v betreft duik geneeskunde / keuringen ( ga je duiken in het buitenland laat je van te voren checken !!)
Mijn moeder Annemieke geboren 14 december 1957 ook in Assen is een liefdevolle verpleegkundige op de kraamafdeling en werkt tevens ook voor de verloskundige.
Mijn ouders zijn al 35 jaar getrouwd !! wow mensen echt zo lang al , ja echt zo lang al en dan zijn ze al samen sinds hun 16e ongeveer. Kijk daar is het al begin dat ik zo trots ben want dat ze elkaar nog niet zat zijn - gelukkig niet !!- , maar zo lang getrouwd zijn vergt heus wel werk en energie.
Anyway mijn vader laten we daarmee beginnen ( opletten pap !!)
Mijn vader is iemand die heel lang en hard heeft gestudeerd voor zijn werk en nog steeds elk jaar een soort van moet studeren want als dokter ben je nooit en mag je nooit uitgeleerd zijn.
Als vader van 3 kinderen die ontzettend laks waren met school , spijbelde , dingen niet afmaakte heeft het echt wel voor behoorlijk voor wat grijze haren gezorgd bij mijn vader denk ik maar mijn vader bleef ons altijd steunen.
Ondanks dat wij moeilijk waren en totaal niet zijn doorzettingsvermogen hadden geërfd op het gebied van school heeft en wilt hij altijd ervoor zorgen dat wij niet zomaar opgeven of denken dat we iets niet kunnen. Dingen gaan niet van een leien dakje en je moet ervoor werken om te bereiken wat je wilt en daar zal mijn vader ( ook mijn moeder natuurlijk) altijd bij helpen voor zover hij kan.
If you can dream it you can do it zegt mijn vader altijd. En pap je hebt helemaal gelijk.
Mijn vader is ook opgegroeid met ouders die het reizen ontdekten , we vlogen dankzij mijn opa en oma naar Amerika en Indonesië toe, mijn ouders hebben zich verloofd tijdens de reis naar Griekenland zonder dat iemand het wist, en mijn vader wou piloot worden maar kon toen destijds niet vanwege minder goed zien ( het nodig hebben van een bril was toen een no go voor piloot).
Mijn vader is leergierig en nieuwsgierig en ik denk dat hij nooit genoeg zal zien van de wereld om hem heen. Even voor de duidelijkheid ik ben opgegroeid met dat mijn vader tijdens onze vakantie altijd de lonely planet bij zich had met waar je kon eten of wat de must see´s waren , en nee niet van die typische toeristen boekjes en mijn vader die daar als een typische toerist bij stond, Mijn vader die op zoek was naar de plekjes en restaurantjes die je juist als echte toerist niet snel zal vinden.
Ik heb Londen de eerste keer mogen ontdekken met mijn vader en alles kunnen zien wat er te zien was in de tijd dat we er waren, daar liep ik dan als net 13 jarige trots met mijn vader bij de big ben , in de London eye , bij de musical Lion King en ga zo maar door , Een herinnering aan Londen die er altijd zal zijn.
Ik heb elke vakantie uren lang verhalen van mijn vader moeten - euhh mogen ;) - aanhoren over dat bepaalde kerkje waar we nu weer waren of die ene straat waar iets bijzonders was gebeurd, of wist je dat dit café beroemd is omdat ... etc etc.
Ik denk dat mijn vader ondanks dat ik zo ver weg ben ontzettend trots op dat zijn jongste (en enige) dochter zo over de wereld reist en dingen mee maakt, dat zijn dochter dingen van de wereld ziet en dat hij zo af en toe op bezoek kan in een land die hij nog niet kent.
Mijn moeder
Ik heb altijd gezegd dat ik jaloers ben op mijn moeder omdat zij al vanaf kleins af aan wist wat ze wilde doen en het nog steeds doet. Verpleegkundige op de kraamafdeling.
Tot de dag van vandaag doet ze dit met al haar plezier en liefde en dit doet zij al sinds haar 17e !!!
Ik denk dat wat haar zo goed in het werk wat ze doet maakt is dat ze een natuurlijke zorg in zich heeft - zeg ik dat goed zo?-.
Laat ik het zo uitleggen, Mijn oma dus de moeder van mijn moeder is op geven moment door ouderdom en alzheimer in een verzorgingstehuis gekomen en mijn moeder? die ging sowieso elke week 1 keer als het niet meer was op bezoek.
Ik ben vaak mee geweest op de woensdag op bezoek bij oma , Oma die niet meer wist wie ik was maar wel wist dat ik dat meisje was die altijd zo lief was. Mijn oma die een speelgoed poes op batterijen in de vensterbank had staan die ze tompoes noemde en zo af en toe een aai over de bol gaf.
En elke woensdag als ik mee ging had mijn moeder hetzelfde geduld en hetzelfde plezier als altijd met mijn oma. We gingen lunchen in de binnenstad van Assen en of je nou mijn oma tien keer hetzelfde moest vertellen of 20 keer de mosterd moest afpakken omdat ze die anders bij haar salade ging opeten maakte mijn moeder niet uit. Dat als we naar de dierentuin gingen mijn oma meer naar de kleine kinderen keek dan naar de dieren. Of dat ze pannenkoeken maakte zodat mijn oma kon trakteren in het tehuis . Het maakt(e) mijn moeder allemaal niet uit, altijd elke keer weer had mijn moeder dezelfde geduld en dezelfde liefde voor wat ze deed. Dat ze mijn oma iets kon laten doen daar ging het om of ze het zich de volgende dag zou herinneren of niet.
En niet alleen mijn oma - die er inmiddels niet meer is- , Sinds mijn andere oma is overleden ( de moeder van mijn vader) gaat mijn moeder -bijna- elke week naar mijn opa toe om boodschappen met hem te doen en te lunchen bij van Karsten in Norg zodat ook hij wat kan doen ipv hele dag in het appartement te zitten. En of mijn moeder nou net nachtdienst heeft gehad of niet ze gaat dan direct door.
Mijn moeder zet zichzelf niet op de eerste plek - en nee ze vergeet zichzelf echt niet-. Maar de natuurlijke zorg die mijn moeder over anderen heeft vind ik zo bijzonder. Dat ze een quiche bakt als ze plots vrij is met oud en nieuw voor haar collega's , dat ze een appeltaart achter laat bij vrienden als die net verhuisd zijn , dat ze elke keer weer ( samen met mijn vader) mij weer weet te verrassen met weer een nieuw pakketje.
Mijn ouders zijn de personen waar ik het meeste trots op ben en dan ook graag mijn - ik ben trots #1- mee begin. Ik zal nooit in 1 blogpost kunnen uitleggen waarom ik trots ben omdat ik denk dat je bij ouders altijd oneindig veel dingen kunt bedenken waarom je trots bent en naarmate je ouder word je ze ook steeds meer begrijpt. Waarvan ik vroeger als kind krijste dat ik nooit mijn kinderen zou opvoeden naar bepaalde handelingen als hun deden ik juist nu steeds meer het met ze eens ben en hetzelfde zou doen. Waar ik van overtuigd ben dat ik van ze heb geleerd en nooit anders zou doen hoe je je kinderen support en achter ze staat , of ze nou om de hoek of aan de andere kant van de oceaan wonen.
Poeh mensen dit was veel om te lezen ofniet? Ik hoop dat jullie het helemaal hebben kunnen uitlezen - klein applaus voor diegene die het helemaal hebben gelezen- en vertel , wie is jouw nummer 1 waar je trots op bent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten